NAUCZAJMY WSPÓLNIE SAMODZIELNOŚCI

Udany start w przedszkolu nie oznacza, że dziecko ma być w pełni samodzielne – nauczyciele są po to, by je wspierać. Należy pamiętać, że wspieranie nie polega na wyręczaniu dziecka. Najlepsze efekty przedszkolak osiąga gdy jest zachowana spójność między wymogami przedszkolnymi i domowymi. Współpraca rodziców z gronem pedagogicznym znacznie przyspiesza rozwój samodzielności dziecka, poprzez wyznaczanie tych samych celów i bycia konsekwentnym.

Samodzielność jest gotowością do podejmowania zadań opartych na osobistej aktywności, a jej źródłem jest wola działania i akceptacja celu. Zanim pojawią się pierwsze małe sukcesy i niezależność, droga do samodzielności może być usłana błędami, próbami, ciągłymi pytaniami. Jest to droga rozwoju indywidualnego, któ rej przejście prowadzi — najpierw w wymiarze dziecięcym, później dorosłym — do zwiększenia kontroli nad własnym życiem

Wychowanie do samodzielności to:

• rozwijanie w dziecku ufności we własne możliwości,
• wzmacnianie tendencji do rozwiązywania trudności w oparciu o to, co dziecko już wie i potrafi,
• motywowanie, by dziecko podejmowało coraz ambitniejsze, ale jeszcze leżące w granicach jego możliwości zadania,
• stawianie przed dzieckiem zadań, które je angażują,
• budowanie umiejętności przekładania słów na czyny,
• uczenie pracy samodzielnej i współpracy z innymi.

Dobrą sposobnością do nauki samodzielności, odpowiedzialności i niezależności jest wyznaczenie dziecku pewnych czynności związanych z obowiązkami domowymi.